Het lijkt wel een trendy woord geworden de laatste jaren: “loslaten“. Of misschien hoor ik het zelf wel vaker dan normaal, omdat ik er veelvuldig mee geconfronteerd word. Bij gesprekken met cliënten, bij vrienden, maar ook bij mijzelf.
Het klinkt zo gemakkelijk, maar tegelijkertijd ook zo moeilijk; loslaten. Soms kies ik liever voor de termen “laten gaan”, “neem wat meer afstand” of “geef het maar de ruimte”. Het is maar net welke trigger je nodig hebt om te beseffen dat je daadwerkelijk iets aan het vasthouden bent.
Maar wat is loslaten dan eigenlijk?
Het begint dus bij het feit dat je iets of iemand vasthoudt. Dat kan een vervelende situatie zijn, of misschien wel een oersaaie traditie, een vriendschap of relatie die maar niet lekker loopt. Of zelfs een leuke of niet zo’n leuke gebeurtenis uit het verleden.
Vasthouden doe je omdat je gierig bent (klinkt hard, ik weet het!) en niet openstaat voor de ruimte die het leven nodig heeft. Je bent bang voor verandering, omdat je denkt dat je datgene kwijtraakt wat je dierbaar is. Door de stroom van het leven te stagneren houd je juist alles tegen wat je mag ervaren.
Het kan helpen om er bewust van te zijn dat als iets “meant to be” is, dat het dan echt wel weer terug komt. En misschien zelfs wel in een betere vorm dan je ooit had durven dromen!
Loslaten wil niet zeggen dat je hetgeen wat je loslaat meteen kwijt bent. Het maakt ook tijd en ruimte vrij voor jezelf. Dat betekent dat je bewust kiest voor jezelf; jouw gezondheid, jouw geluk, jouw vrede, jouw zelfliefde en dat jij je goed voelt. En omdat je dan happy bent, dan is het minder belangrijk met wie of wat of op welke manier je jouw geluk gaat ervaren. Waar kies jij voor?