… wat zou het fijn zijn als jij de Stilte zou mogen ervaren zoals ik de Stilte nu mag ervaren (het liefst zelfs meer dan dat). De Stilte die er altijd is, waar je altijd op terug kunt vallen, die je altijd steunt. Daar waar geen oordelen zijn, geen pijn, geen angst, alleen maar liefde.
Dat als zoals nu een golf van verdriet mij overvalt, dan ben ik zo dankbaar dat de Stilte er is. Als alles lijkt weg te vallen om je heen, dan is de Stilte daar. Ook al ben je “vergeten” dat de Stilte er is, of ook al heb je er lange tijd geen aandacht meer aan geschonken, ze is er altijd.
Alsof je wordt omhelst, gekoesterd en wordt beschermd door liefde. Die je kracht en het vertrouwen in het Universum geeft. De Stilte die jou vult met de aller puurste vorm van liefde. Dat je weet en voelt dat alles wat je meemaakt jou dichterbij jouw levensdoel brengt, dichter bij verlichting, dichter bij jezelf. De Stilte die je rust en zelfvertrouwen geeft om door te gaan met leven zoals het leven voor jou bedoelt is.
De Stilte, zo groot, zo helder, zo mooi, zo geruststellend, zo vertrouwd, zo natuurlijk, zo gewoon, maar o zo bijzonder en magisch.
Wat zou het fijn zijn als ook jij de keuze kunt maken voor de Stilte op elk moment van de dag. En dat je op ieder moment opnieuw kunt kiezen voor het enige dat altijd constant blijft, dat wat nooit veranderd, dat wat er altijd zal zijn in al haar glorie.
मीरा