Gisteren was ik in gesprek met een nieuwe vriend en hij gaf aan dat hij mij een hele lieve vrouw vindt. Altijd leuk om te horen zou je denken...
...maar het triggerde mij, want hoewel ik mezelf zeker ook lief vind, toch heb ik ergens nog de overtuiging dat lief iets zwaks is. Ik hoorde meteen uitspraken van anderen van vroeger over mij: Ach kijk, wat een lief meisje, zo braaf en zo mooi...En ik maar braaf en lief lachen, maar ik wilde helemaal niet lief zijn. Ik wilde juist stoer zijn en niet zoetsappig en braaf. En wilde zeker niet over mij heen laten lopen, want dat was ook een van de associaties die ik had bij lief.
Maar ook weet ik dat lief zijn iets heel krachtigs is. Juist dat je puur vanuit je hart liefdevol bent naar anderen toe en dat dat een hele mooie prachtige helende energie vormt.
En ik werd vandaag daaraan herinnerd...ik kreeg namelijk te horen dat Kitty is overleden. Kitty was een hele lieve poes die de vader van mijn kinderen en ik een aantal jaar geleden hadden geadopteerd omdat haar baasjes, oom Maurice en zijn vrouw, gingen emigreren.
Eerst had ik zoiets van ik wil geen huisdieren meer en de jongens zijn gevoelig voor allergieën. Maar toen Kitty er eenmaal was, waren we heel blij met haar. Zo’n lief poesje had ik nog nooit meegemaakt. In al die jaren bij ons heeft ze nog nooit iemand gekrabd of gebeten, zelfs niet met onhandige kleine kindjes die haar staart pakte of per ongeluk op haar gingen zitten.
En ja, soms vond ik het vervelend dat als ze op mijn schoot wilde zitten het uren duurde voordat ze uiteindelijk ging liggen. Duwde haar dan weg, maar ze kwam iedere keer terug, net zolang tot ze een lekker plekje bij mij had gevonden. En iedereen die binnen kwam kon rekenen op een warm onthaal, een kopje tegen de benen, een welkoms miauw of zelfs een lik op je kale hoofd. En als je ging zitten dan duurde het niet lang dat ze op je schoot of tegen je aan kwam liggen.
En als ik daar nu aan denk dan voel ik de liefde die ze constant verspreidde; ze zocht het op, gaf het aan iedereen en kreeg het terug. Keer op keer.
En hoe krachtig is dat!
Zonder verwachting lief zijn is onvoorwaardelijke liefde geven en dat is behoorlijk krachtig.
Zo mooi om te zien dat die liefde van haar ook liefde losmaakte bij de ontvangers, zelfs bij mensen die (naar eigen zeggen) niet van katten hielden. Zelfs deze niet kattenliefhebbers vroegen naar haar als ze op bezoek kwamen!
Wat een prachtige boodschap laat Kitty achter voor ons.
En er is natuurlijk ook maar één ding wat echt belangrijk is en er is ook maar één ding: Liefde.
En bij deze lieve Kitty Poezenpootje; dank je wel dat jij hier op aarde was, dat je al jouw liefde met ons hebt gedeeld in iedere vorm; je gaf ons warme knuffels, je was liefdevol gezelschap als we alleen thuis waren, je gaf ons troost in verdrietige tijden, je hielp ons beter worden als we ziek waren, je gaf ons vertrouwen, je was leuk om naar te kijken en om mee te spelen en oh zo schattig en lief...
En wat een fijne gedachte dat je een rustig plekje hebt gezocht om je lichaam achter te laten en nu in een nog mooiere plek bent. Until we meet again.❤️